Στο βιβλίο του ο Ντάνος αποκαλύπτει μια πολύ σκοτεινή περίοδο στη ζωή του

Στις 156 σελίδες του βιβλίου του, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, ξεκινά την απλή και περιεκτική αφήγησή του από την πρώτη ημέρα που γνωρίστηκαν οι γονείς του στη Σκιάθο, με τη μαμά του να είναι μόλις 15 ετών.

Μόλις μετακόμισαν στην Αθήνα γεννήθηκε εκείνος, για να επιστρέψουν αργότερα ξανά στο νησί. Η περιγραφή του είναι αποκαλυπτική για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, ειδικά όταν ο πατέρας του ατύχησε οικονομικά, κάτι που οδήγησε στον χωρισμό των γονιών του, χωρίς ωστόσο να πάρουν ποτέ διαζύγιο. Ο Ντάνος κάνει μια συγκλονιστική αποκάλυψη για το πόσο άσχημα βίωσε ο πατέρας του την οικονομική καταστροφή. «Έζησα τον αλκοολισμό του πατέρα μου. Ήταν ευαίσθητος άνθρωπος, δεν ήξερε πώς να γυρίσει σπίτι με άδεια χέρια. Ακόμη και τα ποτά που έπινε τα χρωστούσε. Είχε κέφι για τη ζωή όταν ξεκινούσε για την οικογένειά του, δεν σκέφτηκε ποτέ ότι θα έφτανε να μην μπορεί να παρέχει τα βασικά».

Η έλλειψη του πατέρα του, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή στα 47 του χρόνια, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανατροφή του. Όπως διβάζουμε σε άρθρο του youweekly.com, στο υπόλοιπο βιβλίο καταλαβαίνουμε ότι το να παλέψει για τη ζωή του ήταν μονόδρομος. Να γίνει προστάτης της οικογένειάς του, να βοηθήσει τη μητέρα και τον μικρότερο αδερφό του Χάρη. Να εγκαταλείψει το όνειρο να γίνει γιατρός, να διακόψει την πολλά υποσχόμενη καριέρα του στο ποδόσφαιρο. Μέχρι να φτάσουμε στο «Survivor», ο Γιώργος Αγγελόπουλος θα μιλήσει για το πρώτο φλερτ στα 14 του χρόνια με μια Νορβηγίδα τουρίστρια, μέχρι αργότερα τον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής του. Θα έχει διηγηθεί τις απίστευτες περιπέτειές του στο στρατό και πώς πήρε την απόφαση για καθαρά οικονομικούς λόγους να λάβει μέρος στο ριάλιτι επιβίωσης.

Γράφει, επίσης, για τον πόλεμο που δέχθηκε από τους συμπαίκτες του, για τον ατυχή τραυματισμό του πριν καν ακόμη ξεκινήσουν τα αγωνίσματα και θα κλείσει με το χρέος που έχει απέναντι σε όλους αυτούς του ανθρώπους που τον αγάπησαν. Μιλά για την ευθύνη της δημοτικότητάς του. Και εξηγεί στο YOU τι εννοεί: «Ναι, νιώθω ευθύνη. Είμαι αφοσιωμένος στο να μην απογοητεύσω τον εαυτό μου πρώτα από όλα και δεύτερον να μην απογοητεύσω τους άλλους, εκείνους που πιστεύουν σε εμένα».