Μια έρευνα λέει πως όσοι έχουν... κυρτό πέος πρέπει να προσέχουν

Σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής, που μελέτησε δείγμα 1.500.000 αντρών, όσοι άντρες έχουν "κυρτό" πέος παρουσιάζουν.σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου 

Όπως αναφέρει σχετικό άρθρο στο gr.askmen.com σύμφωνα με τα αποτελέσματά αυτής της έρευνας  το κυρτό πέος είναι απόρροια του συνδρόμου Peyronie’s. Αυτό είναι που δίνει την κλίση και συνήθως εμφανίζεται σε ηλικίες άνω των 40 ετών.

Το Baylor συνέλεξε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία οι άντρες που έχουν διαγνωσθεί με αυτό το σύνδρομο εμφανίζουν 40% μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο των όρχεων, 29% μεγαλύτερο κίνδυνο για μελάνωμα και 40% μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.

Κι ενώ οι Αμερικάνοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως οι άντρες με Peyronie’s πρέπει να παρακολουθούνται στενά για καρκίνο, προκειμένου να προλάβουν οποιαδήποτε εξέλιξη σε πρώιμα στάδια, οι Βρετανοί δηλώνουν πως χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να δικαιολογήσουν την ευρεία κλίμακα διαλογής ρουτίνας.

«Ενώ, το γονίδιο που συμβάλλει στην κύρτωση, είναι σημαντικό στον κύκλο ζωής και αναπαραγωγής αυτών των ασθενών, η σύνδεσή του με άλλες διαταραχές υποδηλώνει ότι αυτοί οι άνδρες πρέπει να παρακολουθούνται για την ανάπτυξη αυτών των διαταραχών, πιο συχνά σε αντίθεση το υπόλοιπο πληθυσμό» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης, Dr. Alexander Pastuszak.

Σε κάθε περίπτωση, αν ο καλύτερός σου φίλος γέρνει, καλό θα ήταν να παρακολουθείς συχνά την κατάσταση της υγείας σου.

Γενικές Πληροφορίες για τη νόσο Peyronie (Περονί)

Το πέος είναι το μοναδικό ανθρώπινο όργανο που έχει δύο ταυτόχρονα δυο παράξενες ιδιότητες. Να επιμηκύνεται και να διαστέλλεται ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει όργανο με ανάλογες ιδιότητες, ούτε καν η καρδιά (της οποίας η φυσιολογία ομοιάζει πολύ με αυτή του πέους). Κατά την στύση το μήκος του πέους αυξάνεται κατά 30-40% όπως επίσης σχεδόν διπλασιάζεται ο όγκος του σε σχέση με την κατάσταση ηρεμίας. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι ένα μικρό πέος σε χάλαση (ηρεμία) μπορεί εως και να διπλασιαστεί κατά την στύση.

Στη νόσο Peyronie (Περονί) η προαναφερθείσα ιδιότητα χάνεται γιατί η ελαστική ταινία που περιβάλλει τα σηραγγώδη σώματα του πέους, στο σημείο που έχει δημιουργηθεί η σκληρία (πλάκα), καταστρέφει το μοναδικό αυτό μηχανισμό διαστολής και επιμήκυνσης. Έτσι λοιπόν το πέος δεν επιμηκύνεται κατά την στύση στο σημείο που εντοπίζεται η σκληρία (ασβέστωση) με αποτέλεσμα την κάμψη του πέους. Συνέπειες ενός στραβού πέους είναι η δυσμορφία που φυσικά επηρεάζει ψυχολογικά τον πάσχοντα, αλλά και η επιδείνωση της στυτικής λειτουργίας, αφού στο σημείο της κάμψης η σκληρότητα του πέους δεν είναι σωστή.

Tι είναι και πώς αντιμετωπίζεται η νόσος;

Η νόσος Peyronie (περονί), γνωστή επίσης και ως κάμψη του πέους, ινώδη σκλήρυνση του πέους, καθώς και χρόνια φλεγμονή του λευκού χιτώνα που περιβάλλει το πέος, είναι μια κατάσταση κατά την οποία το πέος εμφανίζει ταυτόχρονα με τη στύση και κάμψη. Η κάμψη αυτή δεν είναι φυσιολογική και προκύπτει από ινώδεις πλάκες που αναπτύσσονται κάτω από το δέρμα του πέους. Σύμφωνα με το εθνικό ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ, η νόσος Peyronie (περονί) εμφανίζεται στο 10% των ανδρών.

Σε πολλές περιπτώσεις το πέος ενός άνδρα μπορεί να παρουσιάζει μια ελαφρά κάμψη χωρίς να δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα. Υπάρχει μάλιστα μια κατάσταση που ονομάζεται συγγενής στροφή, κατά την οποία τα αγόρια γεννιούνται με ένα βαθμό κάμψης στο πέος τους.

Το πρόβλημα υπάρχει όταν η νόσος Peyronie (περονί) προκαλεί πόνο, καθώς και όταν η κάμψη του πέους είναι τόσο μεγάλη, ώστε να περιορίζει την ικανότητα του άνδρα να έχει σεξουαλική επαφή. Παράλληλα σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί και στυτική δυσλειτουργία. Η αυξημένη ανησυχία αναφορικά με τη κάμψη του πέους, το στρες και το άγχος, μπορούν επίσης να πυροδοτήσουν προβλήματα που σχετίζονται με την αντιλαμβανόμενη σεξουαλική επίδοση και τη στυτική λειτουργία. Ωστόσο, ένας σεβαστός αριθμός ενηλίκων ανδρών με νόσο Peyronie, φαίνεται πως έχει ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.

Ένα σημαντικό ποσοστό ανδρών με νόσο Peyronie (περονί) έχει επίσης διαταραχές του συνδετικού ιστού περισσότερο στα χέρια και λιγότερο στα πόδια. Παράλληλα σχεδόν το 1/3 όλων των ανδρών με το συγκεκριμένο νόσημα, εμφανίζει ίνωση στον ελαστικό ιστό που βρίσκεται σε άλλα μέρη του σώματος. Το γεγονός ότι η συχνότητα της νόσου Peyronie είναι αυξημένη μέσα στις οικογένειες των ασθενών, ενθαρρύνει τους ειδικούς να πιστεύουν πως στην αιτιοπαθογένεια του νοσήματος εμπλέκεται μια γενετική συνιστώσα.

Ποια είναι τα συμπτώματα και τα σημεία της νόσου Peyronie (περονί);

Τα σημεία και τα συμπτώματα της νόσου Peyronie, μπορούν είτε να εμφανιστούν βαθμιαία, είτε ξαφνικά και περιλαμβάνουν:

• Το σχηματισμό πλακών από ινώδη ιστό, οι οποίες ψηλαφόνται κάτω από το δέρμα του πέους.
• Σημαντική κάμψη του πέους είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω , είτε πλαγίως, ανάλογα με το που έχουν σχηματισθεί οι πλάκες. Σε κάποιους ασθενείς, το πέος σε στύση, μπορεί να εμφανίζει μια μεγάλη στένωση σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Σε ένα ποσοστό ανάμεσα στο 10% και το 20% των ασθενών, η κάμψη βελτιώνεται, στο 30%-40% χειροτερεύει και στους υπόλοιπους παραμένει η ίδια.
• Εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας, δυσκολίας δηλαδή είτε στην επίτευξη, είτε στη διατήρηση της στύσης
• Μείωση του πεϊκού μήκους
• Αίσθημα πόνου κατά τη στύση ή/και τον οργασμό. Εκτιμάται ότι ο πόνος εμφανίζεται στο 60% των ασθενών, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος βαθμιαία υποχωρεί , χωρίς θεραπεία.

Ποια είναι η αιτία της νόσου Peyronie (περονί);

Δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητό για τους ειδικούς τι προκαλεί τη νόσο Peyronie (περονί). Πιθανόν είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής μικρών αιμοφόρων αγγείων, η οποία μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, της άθλησης, ή ενός ατυχήματος. Στο σημείο τραυματισμού μπορεί να παγιδευτούν κύτταρα κατά τη διαδικασία επούλωσης, τα οποία ίσως σχηματίσουν τον ινώδη ιστό.

Παράλληλα όπως έχει ήδη αναφερθεί είναι πολύ πιθανό να υπάρχει και γενετικός αιτιολογικός παράγοντας για την εμφάνιση της νόσου. Ένας σημαντικός αριθμός ανδρών άλλωστε που είχαν την εμπειρία ενός τραυματισμού στο πέος, δεν εμφάνισαν ποτέ νόσο Peyronie. Ταυτόχρονα πολλοί ασθενείς εμφάνισαν τη νόσο ενώ δεν είχαν ποτέ τραυματιστεί. Για το λόγο αυτό υπάρχουν ειδικοί που πιστεύουν πως η νόσος Peyronie (περονί) μπορεί να σχετίζεται με κάποια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το πέος περιέχει δύο σπογγώδεις σωλήνες, έναν στην κάθε πλευρά, οι οποίοι ονομάζονται σηραγγώδη σώματα. Οι σωλήνες αυτοί είναι γεμάτοι από τριχοειδή αγγεία, μικρά αιμοφόρα αγγεία δηλαδή που γεμίζουν με αίμα κατά τη σεξουαλική διέγερση με αποτέλεσμα τη στύση. Τα σηραγγώδη σώματα είναι τυλιγμένα με έναν ελαστικό ιστό που ονομάζεται λευκός χιτώνας, ο οποίος τεντώνεται όταν το πέος έρχεται σε στύση.

Σε περίπτωση τραυματισμού του πέους, μπορεί να προκληθεί βλάβη και στον λευκό χιτώνα. Αν η επούλωση γίνει σωστά, δε θα υπάρξουν προβλήματα. Εάν όμως σχηματιστεί ινώδης ιστός, υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου Peyronie από τη στιγμή που ο λευκός χιτώνας δε θα μπορεί να τεντωθεί όσο χρειάζεται κατά τη στύση, με αποτέλεσμα η πλευρά του πέους που δεν μπορεί να τεντωθεί να κρατά το πέος σε κάμψη.

Η διαδικασία της επούλωσης μπορεί να επηρεαστεί από διάφορους παράγοντες, οι οποίοι μάλιστα θεωρούνται και παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου Peyronie (περονί). Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου είναι η κληρονομικότητα, η ήδη υπάρχουσα διαταραχή του συνδετικού ιστού καθώς και η ηλικία. Οι άνθρωποι που είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι πιο πιθανό να σχηματίσουν ουλώδη ιστό κατά τη διαδικασία της επούλωσης σε σύγκριση με τους νεότερους.