«Ποταμός» ήταν ο Βασίλης Μπισμπίκης μιλώντας στον Νίκο Συρίγο και το Χαμογέλα και πάλι. Μίλησε για τον εαυτό του, τον γιο του αλλά και το κυνήγι των εκπομπών για τον έρωτά του με τη Δέσποινα Βανδή, έναν έρωτα που περιέγραψε ακόμα και με ποίηση!
«Είναι απρόβλεπτος, αυθόρμητος ο Βασίλης. Υπάρχουν φάσεις που αγαπάω το παιδί μέσα μου και άλλες που το ταλαιπωρώ.
Έχω κατέβει στον δρόμο σε όλες τις πορείες ειδικά όταν απαξιώθηκε ο χώρος μας.
Με στεναχωρεί ότι το metoo έμεινε μόνο στο θέατρο, το στοχοποίησε, λες και δεν συμβαίνει σε άλλα επαγγέλματα» ανέφερε.
«Δυστυχώς δεν φοβάμαι. Καπνίζω πολύ λιγότερο, πίνω πολύ λιγότερο. Ανακάλυψα ότι δεν φοβάμαι τον θάνατο μετά το έμφραγμα.
Η ζωή που έκανα ήταν μέσα στις καταχρήσεις από μηδέν ηλικία έως τώρα. Έχω πιέσει τον εαυτό μου» είπε για την περιπέτεια με την υγεία του.
Έχασα πολλούς φίλους σε μικρή ηλικία αλλά η αλητεία που έζησα μου άρεσε.
Δεν έχω πολύ χρόνο για το παιδί και είμαι ενοχικός για αυτό.
Θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, πιστεύω στον άνθρωπο. Είμαι άστεγος πολιτικά, δεν μπορώ να ταυτιστώ, δεν ακούω πολιτικό λόγο.
«Ναι είμαι ευτυχισμένος, είμαι ερωτευμένος. Όπως λέει ο στίχος του Μαγιακόφσκι, πάσχω από πυρκαγιά καρδίας, στο παρεκκλήσι της καρδιάς μου τα ψαλτήρια καίγονται, έτσι νιώθω.
Η ζωή μου χρωστούσε έναν τέτοιο έρωτα.
Δεν βάλαμε ταμπέλες, τι εικόνα θέλουμε να δείξουμε.
Σε κάποια πεσίματα δεν υπήρχε ηθική, ήταν χυδαία, γίνονταν από παρασιτικούς οργανισμούς
Δεν θα ήθελα να ξαναζήσω αυτό το κυνήγι
Σήκωσα το τηλέφωνο και το χέρι μου παραλίγο να σηκώσω» είπε.
«Έβλεπα μια εκπομπή, είχαν βάλει κοιλιές και έκαναν εμένα, αν ρουφιέμαι και αναρωτήθηκα, ξέρουν αυτοί γιατί μπορεί να έχω κοιλιά; Μπορεί να παίρνω φάρμακα. Από τη μια κάνουν body shaming και από την άλλη ηθικολογούν στις πρωινές εκπομπές τους.
Αυτός που με νευρίασε ήταν ο Πούμπουρας που έκανε σόου σε βάρος μου. Προσπάθησε να πουλήσει κάτι σε σχέση με την προσωπικότητά μου. Με τις στολές Μπισμπίκη γέλασα.
Ζεϊμπέκικο χόρευε και ο Τσαρούχης. Είναι μια κατάσταση. Το χόρεψα για τον έρωτα, για τη Δέσποινα. Δεν έχω καμία ανάγκη αποδοχής από τον έξω κόσμο. Αποδοχή θέλω να έχω και έχω από τη Δέσποινα, από το γιο μου, από τους φίλους μου.
Θέλω να με θέλει και να τη θέλω. Υπάρχει πάθος. Θέλω να τη βλέπω, να τη ζω, να τη μυρίζω.
Σε δέκα χρόνια ελπίζω να έχω ένα σπίτι στην Κρήτη, να δω τον γιο μου ευτυχισμένο. Στα μακρινά μου όνειρα υπάρχει η Δέσποινα. Αυτό το σπίτι το φτιάχνουμε με τη Δέσποινα, κάνουμε μια φωλιά για να είμαστε μαζί» είπε.