Το μοντέλο Κατερίνα Βισσέρη συγκλονίζει μιλώντας για τη νευρική ανορεξία

Το μοντέλο και influencer το γνωρίσαμε μέσα από το GNTM και μετά τη συμμετοχή της έχει μιλήσει ανοιχτά για όσα βίωνε και συγκεκριμένα είχε φτάσει να ζυγίζει μόλις 37 κιλά

Και στο κανάλι της στο youtube ενημερώνει τους θεατές για την πρόοδο που έχει κάνει αλλά και τα εμπόδια που μπορεί να βρίσκει ανά διαστήματα.

«Δεν αισθάνθηκα φόβο ούτε όταν έγινε διάγνωση από ψυχίατρο. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε να μπορείς να τον ελέγχεις όπως θες εσύ και να πιστεύει επίσης ό,τι του φυτεύεις.

Καμία λιποθυμία, κανένας πόνος και καμία επίσκεψη ή νοσηλεία δεν με τρόμαζαν. Ούτε καν τα συχνά επεισόδια αμνησίας. Συνέχιζα με πείσμα τις δύσκολες σπουδές της Νομικής, έπειτα δούλευα επίσης σε σκληρές συνθήκες εργασίας για πολλές ώρες, αλλά πραγματικά δεν με πτοούσε τίποτα. Είχα χάσει την ικανότητα να αισθάνομαι και να βλέπω την ουσία των πραγμάτων. Το μυαλό, με δόλο Α’ βαθμού, δημιουργεί ένα είδος διαστρέβλωσης, από την υπερβολική του ανάγκη να μοιάσει έστω και λίγο σε ένα λανθασμένο είδωλο που εκείνο έχει πλάσει.

Ήμουν σχεδόν θολωμένη το διάστημα που έκανα την αίτηση στο GNTM και σε μια προσπάθεια αρχικής θεραπείας. Η μαμά μου πάντα πίστευε πολύ σε μένα, χωρίς να το κάνω εγώ η ίδια και θα έλεγα πως μου φύτεψε την ιδέα να δηλώσω συμμετοχή. Ήταν καλοκαίρι, είχα ένα διάστημα κενό από τη δουλειά και το δοκίμασα, χωρίς να ξέρω τι θα ακολουθήσει. Το παιχνίδι ήταν απλώς η αφορμή για να μπορέσω να μιλήσω δημόσια για την ασθένειά μου και να δω όντως καθαρά τι μου συμβαίνει, ώστε να φτάσω στη λύτρωση.

Έπιασα πάτο τόσες φορές, που μερικές πίστεψα ότι “τελείωσε”. Δεν έβλεπα φως ποτέ μέσα στα σκοτάδια μου, ενώ στον έξω κόσμο ήμουν πάντα χαμογελαστή. Είχα πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο μου και όποτε έκλεινε η πόρτα του σπιτιού μου πίσω μου, όλα μαύριζαν. Μοναξιά», συμπληρώνει και τονίζει πως όλο αυτό με τον καιρό κάνει ένα άτομο να αποστασιοποιείται από τα πάντα.

Πέρα από υγεία, έχασα και πολύ κόσμο από κοντά μου, γιατί δεν μπορούσαν πολλοί να ανταπεξέλθουν σε μια ψυχική ασθένεια. Πολλές φορές η σιωπή τους ηχούσε πιο δυνατά από τις φωνές στο δικό μου κεφάλι. Με τα χρόνια το δούλεψα μέσα μου και τους κατάλαβα».