Ο Αντρέας Γεωργίου μίλησε με ειλικρίνεια για όλες τις δυσκολίες που βίωσε

Στον εαυτό σου λες συχνά «μπράβο»;

Νιώθω περήφανος, ναι. Γιατί δεν μου έβαλε κάποιος πλάτες και πάτησα πάνω για να ανέβω. Έναν πατέρα ψαρά είχα και μια μητέρα που μεγάλωνε τα παιδιά της μέσα στο σπίτι. Οικονομικά είχαμε μεγάλες δυσκολίες. Δηλαδή, υπήρχαν φορές που ευτυχώς που ήταν ψαράς ο πατέρας μου για να φάμε ψάρι! Είχαμε τα απαραίτητα, ούτε υπερβολές ούτε χλιδή ούτε πολυτέλεια στη ζωή μας. Αλλά μεγαλώσαμε με πολλή αγάπη και περήφανοι για αυτό που ήταν οι γονείς μας. Το πιο σημαντικό ήταν πως μας έμαθαν να είμαστε δεμένοι και να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να σεβόμαστε.

Λόγω καταγωγής ή της κυπριακής προφοράς σου αντιμετώπισες, στην αρχή τουλάχιστον, περίεργα βλέμματα;

Ερχόμενος στην Ελλάδα είχα φοβερό θέμα με την προφορά μου. Και το δούλεψα πάρα πολύ με μαθήματα ορθοφωνίας. Ακουγόταν πολύ έντονα ότι ήμουν Κύπριος, δεν μπορούσα να προφέρω κάποιες λέξεις, είχα μεγάλη δυσκολία, είναι η αλήθεια. Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν περίμενα ότι θα με πάρει κάποιος σε δουλειά, ειδικά σε σίριαλ… Για αυτό και δημιούργησα τα δικά μου σίριαλ, για να μπορώ να παίζω!

Ένιωσες κάποια στιγμή ότι η προσωπική σου ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα λόγω της δουλειάς;

Ναι, το προσωπικό κομμάτι είναι κάτι που θυσιάστηκε λόγω της δουλειάς –πολύ συνειδητά– και δεν σου κρύβω πως όσο μεγαλώνω υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πολύ μόνος μου. Και κάπου έχει αρχίσει να χτυπά το καμπανάκι «δώσε μεγαλύτερη έμφαση στα προσωπικά σου!». Βέβαια, αυτά δεν μπορείς να τα προγραμματίσεις. Συμβαίνουν! Οπότε, ναι, θα ήθελα να μου συμβεί ένας έρωτας και, επειδή είμαι και των άκρων, θα ήθελα να έχει πάθος. Να τα έχει όλα μέσα. Αλλά αυτό είναι θέμα timing και του πώς θα ταιριάξεις με έναν άνθρωπο.