Η Αλιμπέρτη εξομολογείται πως μεγαλώνει και φοβάται να είναι μόνη

Σοφία, γιατί αυτή η αποχή; Γιατί αποφάσισες στο peak της καριέρας σου να τα αφήσεις όλα πίσω και να ζήσεις μόνιμα στην Πάρο; Δραστηριοποιείσαι με μεγάλη επιτυχία στο χώρο της εστίασης δημιουργώντας τα δικά σου all-day ρεστοράν και καφέ.

Να το εξηγήσουμε κι αυτό, ότι έπρεπε να δουλέψω για να ζήσω. Δεν το έκανα από χόμπι, αλλά για βιοπορισμό. Γιατί πολλοί φαντάζονται και νομίζουν πολλά…

Ένιωσες ποτέ να… πετάς;

Όχι, δεν καβάλησα το καλάμι γιατί ποτέ δεν είδα όλο αυτό που έκανα πιο σοβαρά απ’ όσο έπρεπε. Δεν μου έτυχε ξαφνικά ώστε να τρελαθώ. Είχα την ωριμότητα να καταλάβω τι μου συνέβαινε.

Σε αντίθεση με τα παιδιά – θαύματα του Χόλιγουντ.

Άλλα τα μεγέθη αφενός και άλλη η συμπεριφορά της οικογένειας αφετέρου. Εκεί τα παιδιά τα πουλούν οι ίδιες οι οικογένειες τους. Πως να μην τρελαθούν; Πως να μη χάσουν τον έλεγχο αν δεν έχουν ισορροπία;

Δεν σου λείπει καθόλου η δουλειά σου;

Όχι. Αυτό που μου λείπει είναι η επικοινωνία με τον κόσμο. Θα μπορούσα να κάνω ραδιόφωνο ή podcast. Αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω με τον κόσμο, ειδικά μετά από αυτά που μας βρήκαν, να μοιραστώ τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.

Θα μπορούσες να το κάνεις τώρα, που αποφάσισες να αφήσεις την Πάρο για τον χειμώνα και να έρθεις στην Αθήνα. Πως και πήρες αυτή την απόφαση; Πως πέρασες στο νησί την πανδημία;

Καλύτερα απ’ ότι θα την περνούσα στην Αθήνα, φαντάζομαι. Σε άλλη ατμόσφαιρα, με άλλες εικόνες, πιο ξεκούραστες στο βλέμμα. Η μοναξιά όμως και το κλείσιμο ήταν τα ίδια. Για κανέναν άνθρωπο δεν ήταν εύκολα. Μετά από όλα αυτά, φέτος αποφάσισα να έρθω στην Αθήνα για να βρεθώ στην αγκαλιά των παιδιών μου, στην ασφάλεια τους. Μεγαλώνω και φοβάμαι να είμαι μόνη. Θέλω κοντά την οικογένεια και τους φίλους μου.