Μαρίνα Πετροπούλου: «Η συγγραφή δεν είναι επιλογή, αλλά βάσανο»

Η ζωή είναι γεμάτη συναντήσεις. Οι περισσότερες μένουν γνωριμίες, περαστικές φιλίες και άλμπουμ με φωτογραφίες διακοπών και εφήμερων σχέσεων. Απ’ τις υπόλοιπες κάποιες γίνονται ευτυχείς συγκυρίες έρωτα, γάμου, συνεργασίας και φιλίας ως τα βαθιά γεράματα, ενώ κάποιες άλλες είναι απλά κακά συναπαντήματα που οδηγούν στον όλεθρο, στην καταστροφή, στην αποτυχία και στο θάνατο.

Του Άγγελου Γεραιουδάκη

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο «Συναντήσεις». Θέλετε να μας πείτε δύο λόγια γι’ αυτό; 

Οι «συναντήσεις» και η συστημική επίδρασή τους στη ζωή, απαχολούσαν χρόνια το μυαλό μου. Κάπως έτσι κατέληξαν να γίνουν βιβλίο, μια φανταστική ιστορία δηλαδή που περιγράφει μεταφορικά μόνο το «κακό συναπάντημα», ενώ υπάρχει και το αντίθετό του. 

Γιατί επιλέξατε αυτή τη περίοδο να αφηγηθείτε την συγκεκριμένη ιστορία; Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;

Η συγγραφή δεν είναι επιλογή, αλλά βάσανο. Μοιάζει με δύσκολη εγκυμοσύνη που οδηγεί σε εύκολο, δύσκολο ή πρόωρο τοκετό. Όσο για τα μηνύματα που θέλω να περάσω, είναι ίδια ακριβώς με αυτά που κάθε αναγνώστης εισπράττει ανάλογα με τις ανάγκες και την ψυχοσύνθεσή του. Μακριά από μένα κάθε πρόθεση διδασκαλίας ή επηρεασμού.

Κρατώντας το βιβλίο σας στα χέρια μου διαβάζω στο οπισθόφυλλο του: «Η ζωή είναι γεμάτη συναντήσεις». Ποια «συνάντηση» της ζωής σας ήταν αυτή που σας καθόρισε σαν άνθρωπο; 

Κάθε συνάντηση, καλή, κακή, σύντομη ή δύσκολη, αφήνει το χνάρι της επάνω μας. Αυτά τα χνάρια χτίζουν και ετοιμάζουν την ύπαρξή μας για να αντιμετωπίσει θετικά ή αρνητικά την συνέχειά μας. Δική μου «μοιραία συνάντηση» υπήρξε ο άντρας μου γιατί μέσω της αγάπης, της εμπιστοσύνης και του σεβασμού, κατάφερε να δώσει ολοκληρωμένη μορφή στον σκόρπιο και καλλιτεχνικά άναρχο χαρακτήρα μου. 

Πώς νιώθετε κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα νέο βιβλίο σας;

Δε νοιώθω πολλά. Σημαντική στιγμή για μένα είναι όταν παραδίδω το χειρόγραφό μου και το αποχαιρετώ σαν παιδί που πετάει με δικά του φτερά στο άγνωστο.

Από πού αντλείτε έμπνευση;

Για μένα, η έμπνευση κρύβεται στη λεπτομέρεια. Ένας στίχος, μια εικόνα, μια απορία, μια είδηση που βρίσκει συναισθηματικό αντίκρισμα μέσα μου, μπορεί να γίνει αιτία και λόγος για να μιλήσω και να περιγράψω μέσω φανταστικών ηρώων όσα δε θα μπορούσα με άλλον τρόπο να πω.

Συνήθως επιλέγετε να γράψετε ιστορίες που αφορούν τον έρωτα. Γιατί;

Ηρωίδες των βιβλίων μου είναι πάντα γυναίκες μιας και σαν γυναίκα μπορώ καλύτερα να τις κατανοήσω, να τις διαβάσω και να τις περιγράψω.  Αυτές οι γυναίκες ή ένα μεγάλο ποσοστό τους καθορίζονται και ολοκληρώνονται απ' τον έρωτα και τις καλές ή κακές συνέπειές του.

Στη ζωή σας πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο έρωτας;

Η ζωή όλων των ανθρώπων πλουτίζει απ' τον έρωτα. Προσωπικά, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου, δεν τον εκτιμώ σαν καίριο συναίσθημα. Η μικρή διάρκεια, η ημερομηνία λήξης και η ευθανασία του με απογοητεύουν κι ας είμαι απ' τους τυχερούς που γεύτηκαν τις θετικές συνέπειές του όπως η αγάπη, η συντροφικότητα, ο σεβασμός και η οικογένεια.

Όλα τα βιβλία σας έχουν ωραίες ιστορίες, εντυπωσιακά εξώφυλλα και λιτούς τίτλους. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που ελκύει περισσότερο τον αναγνώστη;

Η συγγραφή δεν είναι συνταγή ούτε θα γίνει ποτέ. Απ' την στιγμή που εκδίδεται ένα βιβλίο ανήκει στον αναγνώστη κι αυτός αποφασίζει για το μέλλον και τη βιωσιμότητά του.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;

Έγραφα από μικρό παιδί. Ημερολόγιο, εκθέσεις, διηγήματα, ποιήματα και σκισμένα χαρτιά με σκέψεις και ιδέες, κατέληξαν κάπου στην εφηβεία σ' ένα βιβλίο εκατό σελίδων που δε διάβασε ποτέ κανείς. Εκείνο το βιβλίο πολλά χρόνια μετά, πλούτισε, άπλωσε και αποτέλεσε την πρώτη εκδοτική και τηλεοπτική μου επιτυχία "Σαν γλυκό του κουταλιού". Όλα τα άλλα ήρθαν μετά. 

Ο πρώτος αναγνώστης που διαβάζει τα βιβλία σας ποιος είναι;

Η κόρη μου που μεταφέρει τα χειρόγραφά μου στον υπολογιστή. Παρά την υπέροχη σχέση μας είναι για μένα ο πιο σημαντικός, υπολογίσιμος και αυστηρός κριτής.

*Από τις εκδόσεις Λιβάνη επίσης κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: Σαν γλυκό του κουταλιού, Λεκές από κόκκινο κρασί, Τα μπλε φεγγάρια, Ένα πρωινό, Το ταγκό της Δανάης, Χωρίς κραγιόν, Η τελευταία λέξη, Η άκρη της κλωστής, Στους πέντε ανέμους, άδειες Κυριακές, Για όλα υπάρχει λόγος, Tο πέπλο και Έτσι είναι η ζωή.