Σμαραγδένια νερά, κάθετοι βράχοι, και ακατέργαστη ομορφιά που δεν την έχει (κατα)πατήσει ο άνθρωπος τις τελευταίες δεκαετίες
Μήλος, Πάρος, Νάξος, Μύκονος, Σαντορίνη, Ρόδος, Κως και δεκάδες άλλα. Αυτά είναι τα γνωστά νησιά του Αιγαίου. Αλλά και τα κατοικημένα. Γιατί υπάρχουν και δεκάδες άλλα τα οποία είναι ακατοίκητα (ή σχεδον ακατοίκητα) και δεν έχουν καμία τουριστική υποδομή. Είναι όμως εξίσου όμορφα, ενδεχομένως και ομορφότερα. Ισως αυτή η ερημιά και η απέραντη σιωπή τα κάνει ιδιαίτερα. Το νησί Πολύαιγος ή Πόληβος είναι το μεγαλύτερο από αυτά. Οι κάτοικοί του μόλις 2.
Σε απόσταση 6,2 χιλιομέτρων ανατολικά της Μήλου, 2 χλμ. νοτιοανατολικά της Κιμώλου και 15 χλμ. νοτιοδυτικά της Σίφνου, υπάρχει αυτό το μικρό «διαμάντι», ένα νησάκι το οποίο ανάμεσα στην τελευταία και την προτελευταία απογραφή απέκτησε δυο κατοίκους.
Το κυκλαδονήσι αυτό, με έκταση 18,146 τ.χλμ. είναι λίγο μεγαλύτερο από τη Δονούσα και σε αντίθεση με αυτή που έχει 165 μόνιμους κατοίκους, έχει μόλις... δύο. Παλαιότερα, πάντως, το 1951, είχε 14 κατοίκους ενώ ακόμη πιο παλιά αναφέρεται ότι κατοικούσαν εκεί 170 άτομα.
Το όνομά του το οφείλει στις «αίγες», δηλαδή τις πολλές κατσίκες που βρίσκονταν κάποτε πάνω σε αυτό, ενώ περιλαμβάνεται και στο πρόγραμμα Natura 2000 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς θεωρείται σημαντικός βιότοπος ανενόχλητος από την ανθρώπινη παρουσία. Στο νησί γεννά τα μικρά της η μεσογειακή φώκια Μονάχους Μονάχους.
Στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού υπάρχουν ερείπια της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο ναός της οποίας ήταν βασιλική με τρούλο, που είχε ιδρυθεί το 1622. Ανθρώπινη δραστηριότητα είναι επίσης προφανής από δυο λατομεία στο ίδιο τμήμα όπου γινόταν εξόρυξη τραχείτη, χρησιμοποιούμενου για μυλόπετρες.